وباز هم تکرار تاریخ تاسوعایی آمدو رفت ،عاشورایی آمدو رفت وباز هم تکرار مکررات.

بیش از ده شب عزاداری می کنیم ودر این ده شب شاید فقط یک بیستم حادثه عظیم کربلا را برای ما بازگو می کنندوآن هم فقط حادثه بعد از ظهر کربلا و فقط مظلومیت های همان نصف روز است که برای ما بازگو می کنند و آن شاید به این دلیل است که به قول خودشان باید مجلس را کربلایی کنند و مردم را برای امام حسین به گریه بنشانند.

شجاعتهای امام حسین و حضرت عباس و... به فراموشی سپرده شده است،ازشخصیت بزرگ حضرت عباس و مسلم ابن عقیل و حبیب ابن مظاهر و... و نماد آزادی این واقعه ی بزرگ یعنی"حر"چیزی به گوش نمی رسد.

اگر تاریخ را ورق بزنیم و به عقب برگردیم می بینیم که عمل حر واقعاً شاهکار تاریخ است.

 کسی که بر سر دو راهی ظلم و عدالت قرار گرفته است وکسی که به این سخن پیامبر که فرمودند که "کجاست یاری دهی که یاری دهد مرا"جواب مثبت داد کسی نبود جز حر،چه شد حر را، که در آن لحظه از لشکر کفر به لشکر حق پیوست... آری این چیز هاست که بر جوانان ما تاثیر می کذارد عمل این افراد بزرگ است که باید بازگو شود تا مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد.

 هدف نباید این باشد که مردم برای امام حسین گریه کنند،حال به هر وسیله ای شاید هم با استفاده از تحریفات بخواهند که این کار را عملی کنند.

البته تحریفات واقعه کربلا چیزی است که در این نوشته به آن نمی پردازم و فقط در این حد به آن می پردازم که به قول مرحوم دکتر مطهری : باید به این تحریفات گریست نه به واقعه کربلا.

باید واقعه کربلا را از زمانی که امام حسین از مدینه به سوی مکه حرکت کردند،فرستادن مسلم ابن عقیل به کوفه،بیعت گرفتن از مردم کوفه،...تا حوادث بعد از عاشورا ،همه و همه را بررسی کنیم تا به عظمت این واقعه پی ببریم.